Kyusu uwade (gauche) et kyusu yokode (droite).

Ultieme gids voor traditionele Japanse Kyusu-theepotten (types, geschiedenis, materialen, oorsprong…)

Kort samengevat

  • Japanse theepotten worden kyusu genoemd.
  • Er zijn vier soorten kyusu:
    • Yokode no kyusu
    • Ushirode no kyusu
    • Uwade no kyusu (Dobin)
    • Houhin (宝瓶) en shiboridashi
  • De theepotten kunnen gemaakt zijn van klei, ijzer of porselein.
  • Ze werden populair in Japan na de introductie van sencha in 1738.
  • Om de theepot goed te onderhouden, was je deze voorzichtig met warm water zonder zeep, laat hem drogen en bewaar hem bij je thee.

Traditionele Japanse theepotten, bekend als kyusu, zijn theepotten gemaakt van klei, porselein of ijzer.

Herkenbaar aan hun lange, unieke handgrepen (maar niet alleen daaraan!), worden ze al eeuwenlang in Japan gebruikt. Hier is alles wat u erover moet weten.

Kyusu uwade (links) en kyusu yokode (rechts).
Kyusu uwade (links) en kyusu yokode (rechts). Bron.

Inhoudsopgave

Wat zijn kyusus?

Kyusu betekent theepot in het Japans en verwijst naar alle theepotten in het algemeen, niet alleen de traditionele.

De typische Japanse theepot met één handvat wordt yokode no kyusu genoemd. Hoewel deze oorspronkelijk uit China komen, zijn ze in China zeldzaam geworden en in Japan gangbaar.

Wat is de geschiedenis van de kyusu?

Japanse theepotten komen oorspronkelijk uit China en zouden tijdens de Tang-dynastie (618 - 907) door de monniken Kūkai en Saichō, die als diplomaten (Kentoshi) werden uitgezonden, in Japan zijn geïntroduceerd. Hun voorouders zijn de kifu, een pot gemaakt om alcohol te verwarmen, en de kibusho, een pot om water te verwarmen.

Ze hadden echter weinig succes. In die tijd werd thee namelijk verkocht als matcha, een poeder dat direct in een kom werd opgelost en naar wens kon worden geklopt, waardoor een theepot overbodig was.

Theepotten werden pas gemeengoed na de geleidelijke introductie van sencha in 1738, grotendeels dankzij de popularisatie door Baisao.

Baisao was een monnik en theeverkoper in Kyoto die zijn "activiteit" in 1735 begon. Hij was een van de weinigen die thee van losse bladeren verkocht, een Chinese methode die hij in zijn jeugd in het klooster had geleerd en die hij verkoos boven het oplossen van poeder.

Na de uitvinding van sencha namen Japanse pottenbakkers de Chinese Yixing-theepotten als voorbeeld en pasten deze aan hun eigen smaak en gebruik aan, waarbij ze vier modellen creëerden. Theepotten werden ook beïnvloed door de theeceremonie.

Après l'invention du sencha, les potiers japonais prirent pour modèle les théières du Yixing chinois et les adaptèrent à leur propre goût et usage, créant quatre modèles. Les théières furent également influencées par la cérémonie du thé.

Soorten Japanse theepotten

Er zijn vier soorten Japanse theepotten.

Yokode no kyusu (横手の急須)

Groene yokode no kyusu theepot
Groene yokode no kyusu theepot. Bron.

De yokode no kyusu is de klassieke Japanse theepot die herkenbaar is aan zijn zijhandvat. De naam betekent letterlijk "theepot met zijhandvat". Het stelt je in staat om de thee gemakkelijk te schenken en te controleren zonder je te verbranden, wat het ideaal maakt om gasten te bedienen.

De theepot is ontworpen voor het trekken van sencha (of andere groene bladthee) en bevat een filter voor dit doel.

Ushirode no kyusu (後手の急須)

Tokoname theepot in rode klei.
Tokoname theepot in rode klei. Bron.

De ushirode kyusu is herkenbaar aan zijn achterhandvat dat lijkt op westerse theepotten.

Hoewel hij minder gebruikelijk is in Japan, wordt hij nog steeds gebruikt.

De naam betekent "theepot met achterhandvat".

Uwade no kyusu, ook wel Dobin genoemd (上手の急須, 土瓶)

De uwade no kyusu ("theepot met bovenhandvat") wordt gekenmerkt door het handvat dat boven op de theepot is geplaatst. Ze worden gebruikt om thee te serveren aan grote groepen omdat ze groter zijn.

Houhin (宝瓶) en shiboridashi

Houhin-theepotten zijn ontworpen voor hoogwaardige groene theeën zoals gyokuro of shincha. Omdat kostbare groene theeën worden gezet in water op gemiddelde temperatuur (60 - 70°C), hebben ze geen handvat en worden ze gehanteerd als een kom.

De naam betekent "schatvaten". Dit ontwerp biedt een betere controle over de zettemperatuur, wat essentieel is voor gevoelige theeën.

Shiboridashi-theepotten zijn varianten van de houhin, kleiner van formaat en bedoeld voor één persoon in plaats van meerdere individuen. Hun deksel dient vaak als filter, waardoor er nauwkeurige controle is over de zettijd en -temperatuur.

Materialen, vakmanschap, maten, kleuren en herkomst

Klei

Traditionele Japanse theepotten worden gemaakt van verschillende soorten klei, in diverse kleuren, afkomstig uit verschillende regio's en met verschillende samenstellingen. De bekendste komen uit Tokoname en Banko, maar veel andere steden en regio's produceren ze ook.

Ligne tectonique médiane du Japon en rouge et ligne tectonique Itoigawa-Shizuoka en bleu à l'ouest.
Ligne tectonique médiane du Japon en rouge et ligne tectonique Itoigawa-Shizuoka en bleu à l'ouest. Bron.

De meeste bevinden zich langs de Midden-Japanse Tektonische Lijn (JMTL) en de Itoigawa-Shizuoka Tektonische Lijn (ISTL), omdat vulkanische activiteit zorgt voor klei die rijk is aan mineralen.

Handgemaakte theepotten zijn uniek. Als de theepot of het deksel breekt, is het onmogelijk om een ​​passend vervangend onderdeel te vinden.

We raden daarom uiterste voorzichtigheid aan bij het hanteren van uw theepot.

Hier zijn de meest gerenommeerde productieplaatsen van kleitheepotten.

Tokoname

Tokoname theepot in rode klei.
Tokoname theepot in rode klei. Bron.

Tokoname is een Japans dorp dat bekend staat om zijn rode kleitheepotten (Shudei).

Deze zijn rijk aan ijzer, wat hen in staat stelt de wrangheid van de bitterste theeën te verzachten.

Ze zijn meestal ongeglazuurd en weinig poreus, wat hen een zekere maar lichte invloed geeft op de smaak van de thee.

Sommige theepotten worden ook gemaakt van zwarte klei (Kokudei), waarvan de kleur ontstaat door het oxidatieproces dat het ondergaat.

Andere theepotten zijn gemaakt van mengsels van klei, of van een mengsel van klei met andere mineralen, wat hen een paarse kleur geeft.

Banko

Banko-theepotten worden gemaakt van een bruine/paarse klei die net zo rijk is aan ijzer als de Tokoname-theepotten, maar poreuzer. Dit betekent dat ze de wrangheid van de thee absorberen, waardoor ze ideaal zijn voor bijvoorbeeld bancha.

Banko-klei staat ook bekend om zijn hittebestendigheid. Hoewel er verschillende soorten theepotten van worden gemaakt, zijn de yokode no kyusu het bekendst.

Shigaraki

Shigaraki-theepotten worden gemaakt van een mengsel van aardse klei met een natuurlijke en gevlekte uitstraling, en aarde met verkoolde stukjes hout.

De tinten variëren van beige/bruin tot rood, wat doet denken aan het concept van wabi-sabi. Handgemaakte Uwade-theepotten hebben een houten handvat.

Bizen

Bizen-theepotten zijn ongeglazuurd en uniek van stijl, veroorzaakt door het mengsel van klei en roet uit de oven waarin ze zijn gevormd. Hoewel Bizen niet per se bekend staat om zijn theepotten, worden de weinige die daar worden gemaakt meestal in Hohin-stijl vervaardigd. De poreusheid van Bizen-theepotten is minimaal.

Seto

Seto is een van de oudste industriële centra voor keramiekproductie in Japan, met een oorsprong die meer dan 1000 jaar teruggaat. Seto-theepotten worden in verschillende stijlen gemaakt, wat de regio beroemd maakt om zijn diversiteit en constante innovatie. De kleuren variëren van wit, blauw, groen tot bruin. Ze kunnen geglazuurd of ongeglazuurd zijn.

Mashiko

Mashiko-theepotten zijn zeldzaam en kostbaar omdat ze bekend staan om hun handgemaakte productie, met een nadruk op een eenvoudig en praktisch ontwerp geïnspireerd door het gebruik van de theepot. Geglazuurd en van hoge kwaliteit, zijn ze verkrijgbaar in verschillende maten. Ze zijn ook gewilde verzamelobjecten.

Hagi

Hagi-theepotten, afkomstig uit de gelijknamige stad, worden gemaakt van beige klei en geglazuurd met een specifieke glazuur die ze met de tijd verbetert. De meest voorkomende stijl is de Houhin. Wanneer ze niet geglazuurd zijn, is de klei licht poreus, waardoor de theepot een subtiele smaak krijgt.

Mino

Mino-theepotten, vernoemd naar de oude naam van de provincie waar ze worden geproduceerd, werden belangrijk aan het eind van de 16e eeuw met de opkomst van de theeceremonie die zijn hoogtepunt bereikte dankzij Sen no Rikyū.

Ze zijn verkrijgbaar in verschillende stijlen zoals Shino, Setoguro, Ki-Seto en Oribe. De meeste Mino-theepotten zijn yokode no kyusu.

Moet je kiezen voor een geëmailleerde theepot?

Er zijn twee dingen die je moet weten om deze vraag te beantwoorden.

Ten eerste, email is een neutrale laag die de thee en de klei van elkaar scheidt. Geëmailleerde theepotten zullen dus de smaak van de thee niet beïnvloeden.

Ten tweede is er een constante uitwisseling van smaken tussen niet-geëmailleerde theepotten en de thee. Het is daarom aan te raden om voor elk type thee een aparte theepot te reserveren.

Als je altijd voor dezelfde soort thee kiest, of als je een theepot wilt reserveren voor elk type thee (er zijn tenslotte maar zes soorten), staat niets je in de weg om de wereld van niet-geëmailleerde theepotten te verkennen!

In andere gevallen raden wij een geëmailleerde theepot aan.

Porselein

Hoewel zeldzamer, gebruiken (en produceren) de Japanners ook theepotten van porselein, die praktisch zijn voor theeën waarvan de temperatuur moet worden gecontroleerd. Porselein blijft immers het beste materiaal voor warmte-isolatie.

De meest bekende zijn de Arita-theepotten, afkomstig uit de gelijknamige stad en beroemd om hun uitzonderlijke kwaliteit, waardoor ze ook verzamelobjecten zijn.

Met de hand vervaardigd van porseleinklei, worden ze vaak versierd met geschilderde of aangebrachte motieven.

Metaal

Traditionele Japanse theepotten van metaal zijn gemaakt van gietijzer; er zijn twee soorten te onderscheiden.

  • De tetsubin
  • De tetsukyūsu

De tetsubin is eigenlijk geen theepot, omdat zijn functie niet is om thee te laten trekken, maar om water te verwarmen.

Hij lijkt dus meer op een ketel dan op een theepot, in tegenstelling tot de tetsukyūsu, die van binnen geëmailleerd is en een theezeef heeft. In het Westen worden deze twee vaak niet onderscheiden en worden ze vaak allebei "tetsubin" genoemd.

De bekendste metalen theepotten komen uit Kyoto. In de loop der tijd hebben de Japanners ze aangepast tot een apparaat dat zowel als ketel en als theepot kan dienen, wat ze bijzonder praktisch maakt.

Welke maat moet mijn theepot hebben?

Dat hangt af van uw gebruik. Als u regelmatig thee zet voor drie personen of meer, raden wij grotere theepotten aan.

Hoe een Japanse theepot te gebruiken?

  • Spoel: Spoel uw theepot om met heet water om stof te verwijderen en om de theepot op te warmen.
  • Doe de thee erin: Raadpleeg de instructies van de door u gekochte thee voor de juiste hoeveelheid thee.
  • Giet water op de juiste temperatuur: Groene theeën worden getrokken (of opgelost, in het geval van matcha) bij temperaturen rond de 60-80°C, terwijl zwarte thee en oolong 90-100°C vereisen.
  • Laat trekken: Raadpleeg uw thee-verpakking voor de ideale trektijd. Groene theeën trekken traditioneel korter dan zwarte thee of oolong.
  • Schenk in

Hoe onderhoud je een Japanse kyusu?

Spoel uw theepot van klei af met warm water en vermijd het gebruik van zeep.

Plaats deze nooit in de vaatwasser.

Laat de theepot aan de lucht drogen en bewaar hem, net als thee, op een koele, droge en donkere plek. Vermijd om hem naast kruiden of voedingsmiddelen met sterke geuren te plaatsen, omdat klei smaken absorbeert. Niemand wil kurkumasmaak in zijn sencha!

Doe hetzelfde voor theepotten van gietijzer en porselein (deze kunnen worden schoongemaakt met een zachte borstel).

Wat zijn de Zes Oude Ovens (Rokkoyō)?

De Zes Oude Ovens (Rokkoyō) zijn een concept gecreëerd door Koyama Fujio om ovens aan te duiden die sinds minstens de Middeleeuwen keramiek produceren. Deze zijn:

  • De ovens van Bizen
  • De ovens van Echizen
  • De ovens van Seto
  • De ovens van Shigaraki
  • De ovens van Tamba
  • De ovens van Tokoname

Opmerkelijk is dat, hoewel Japanse theepotten populair zijn, pottenbakkers ook andere gebruiksvoorwerpen produceren.

Conclusie

Japanse theepotten zijn gemaakt van klei, gietijzer en porselein. Hoewel ze hun oorsprong in China hebben, zijn ze in Japan geëvolueerd en werden ze gemeengoed na de introductie van sencha in de 18e eeuw.

Onglazuurde theepotten reageren voortdurend met de thee die erin wordt gegoten, waarbij ze soms smaken opnemen en soms afgeven. Het is aan te raden om in deze theepotten alleen dezelfde soort thee te zetten.

Glazuurde theepotten, evenals die van porselein en gietijzer, zijn neutraal.

Japanse theepotten verdienen meer dan een enkel artikel om volledig gewaardeerd te worden, maar hiermee hebt u al een stevige basiskennis om deze bijzondere wereld zonder problemen te verkennen!

Terug naar blog