Alles over thee in minder dan 10 minuten

Kort samengevat

• Alle theeën komen van dezelfde plant genaamd Camellia sinensis.
• Er zijn zes soorten thee: wit, groen, geel, oolong, zwart en donker.
• Het type thee hangt af van hoe het wordt geplukt en verwerkt, en van het oxidatieniveau.
• Thee werd meer dan 4700 jaar geleden ontdekt en werd voor het eerst door Europeanen beschreven in 1550.
• Thee komt uit een gebied gelegen op de grens tussen Birma en China.
• China hield de geheimen van de teelt en bereiding van thee eeuwenlang verborgen vanwege de commerciële waarde, totdat de Britten deze in de 19e eeuw stalen.

Thee is een van de oudste dranken ter wereld en na water de meest geconsumeerde drank op de planeet.

Alle soorten thee komen van dezelfde plant genaamd Camellia sinensis. Theeën worden anders genoemd afhankelijk van het type pluk en de bereiding ervan.

De zes soorten thee zijn:

• Witte thee: geplukt en vervolgens aan de lucht gedroogd, is witte thee de minst bewerkte van allemaal.
• Groene thee: de originele thee. Groene thee behoudt zijn kleur omdat de oxidatie onmiddellijk wordt gestopt door verhitting van het blad na het plukken.
• Gele thee: gele thee is een groene thee die iets langer heeft geoxideerd.
• Oolong thee: oolong thee is gedeeltelijk geoxideerde thee.
• Zwarte thee: zwarte thee is, samen met groene thee, de meest geproduceerde en geconsumeerde thee ter wereld (Darjeeling, English Breakfast, etc., zijn zwarte theeën). Deze thee is volledig geoxideerd.
• Donkere thee: donkere thee verwijst naar theeën die soms meerdere jaren fermenteren.

Infusies zoals kamille of jasmijn zijn geen thee en bevatten daarom geen theïne.

Thee wordt gemaakt van theebladeren die geoogst worden van planten die drie tot vijf jaar oud zijn. Er ontstaan verschillende theesoorten wanneer ze worden behandeld en verwerkt.

Groene thee is bijvoorbeeld niet geoxideerd, in tegenstelling tot zwarte thee.

Hieronder vind je de theesoorten gerangschikt van minst geoxideerd naar meest geoxideerd: groen, geel, wit, oolong, zwart, donker.

Is thee goed voor je?

Ja! Bovendien heeft de wetenschappelijke literatuur nooit negatieve gevolgen van thee kunnen vaststellen bij minder dan acht kopjes per dag.

Hoe bereidt u uw thee?

Drie variabelen beïnvloeden de bereiding van thee:

• De hoeveelheid thee die u gebruikt
• De trektijd
• De temperatuur van het water

Hier lees je hoe je thee bereidt.

1. Kies uw thee. Vermijd theezakjes. Het is beter om de bladeren los in de theepot te laten.
2. Neem een theepot met een groot infuser.
3. Vul de theepot met kokend water om deze voor te verwarmen. Laat een minuut of twee staan en leeg hem dan.
4. Kies uw water (vermijd kraanwater). Geef de voorkeur aan bronwater of gefilterd water.
5. Verwarm het water. Zorg ervoor dat de temperatuur geschikt is voor uw thee.
6. Voeg vier gram thee toe voor een kleine theepot.
7. Voeg het water toe. Laat 2-3 minuten trekken.
8. Verwijder de thee uit de theepot.

Dit zijn de ideale temperaturen om thee te zetten.

• Witte of groene theeën: 76° - 82° Celsius
• Oolong theeën: 85° - 99° Celsius
• Zwarte theeën: 99° Celsius
• Donkere theeën: 90° - 100° Celsius

Welke theepot kiezen om thee te drinken?

De keuze van de theepot hangt deels af van uw voorkeuren en het type thee dat u drinkt. Bijvoorbeeld, steengoed is ideaal voor sencha omdat het de bitterheid absorbeert, waardoor de thee milder wordt.

Over het algemeen verdient porselein de voorkeur. Het neemt geen aroma’s op, waardoor u ten volle van de nuances van uw drankje kunt genieten.

Voor theeën en infusies die een hoge temperatuur vereisen (meer dan 95°), gebruik theepotten van keramiek of gietijzer, omdat deze de warmte het beste vasthouden.

Glas, net als porselein, neemt geen aroma’s op, maar is niet isolerend.

Vermijd ten slotte plastic en bamboe. Het eerste is niet ideaal voor de gezondheid, terwijl het tweede constant onderhoud vergt.

Hoe wordt thee gemaakt?

Er zijn zes hoofdfasen in de bereiding van thee.

1. Plukken: de bladeren worden door de boeren geplukt. Het plukseizoen begint eind april. De allereerste oogst van het seizoen wordt als de beste beschouwd, dus deze is vaak duurder. De Japanse groene thee shincha, bijvoorbeeld, is eigenlijk de eerste oogst van sencha.
2. Verwelken: de bladeren worden zachter en verliezen de helft van hun water om de oxidatie te vertragen.
3. Shaqing: bij shaqing worden de bladeren verhit om oxidatie te voorkomen. Dit wordt vooral gedaan voor groene thee, waarvan men niet wil dat het oxideert.
4. Rollen: het rollen breekt de celwanden van de bladeren, waardoor het sap, de essentiële oliën en de enzymen vrijkomen, wat de thee meer smaak geeft.
5. Oxidatie: het blad oxideert en wordt donkerder.
6. Einddroging.

Hier wordt uitgelegd hoe elk van de zes soorten thee wordt bereid:

• Witte thee: geplukt en in de frisse lucht gedroogd in de lente, de bewerking is minimaal.
• Groene thee: de originele thee. Het blad wordt onmiddellijk na het plukken verhit door roosteren in een pan of stomen om oxidatie te voorkomen, waardoor het zijn groene kleur behoudt. Vervolgens wordt het in verschillende vormen gevouwen. Er bestaan honderden soorten groene thee.
• Gele thee: gele thee volgt hetzelfde proces als groene thee, maar wordt op een lagere temperatuur verhit. Het droogt en oxideert langzaam. Omdat het moeilijker te maken is dan groene thee, is de productie laag.
• Oolong thee: oolong thee is complex om te maken omdat het slechts gedeeltelijk geoxideerd is. Er is een breed scala aan smaken van oolong thee.
• Zwarte thee: zwarte thee is de meest geproduceerde en geconsumeerde thee ter wereld (Darjeeling, English Breakfast, etc. zijn zwarte theeën). Deze thee is volledig geoxideerd. Het wordt eerst verwelkt en daarna gerold om de oxidatie te bevorderen.
• Donkere thee: donkere thee omvat vele verschillende soorten thee. De meest voorkomende is een groene thee die opzij wordt gezet om soms meerdere jaren te fermenteren.

Wat zijn assamica en sinensis?

Zoals we al zeiden, is thee afkomstig van de Camellia sinensis plant. Er zijn twee soorten:

• Assamica: de assamica kan tot tien meter hoog worden en groeit in warme klimaten zoals in het zuiden van China, India en Sri Lanka.
• Sinensis: de sinensis groeit in de rest van China, Japan en Taiwan. Het heeft kleine bladeren.

Sommige theeplanten zijn natuurlijk geëvolueerd (bekend als wilde variëteiten), terwijl andere zijn ontwikkeld door boeren (cultivars).

Welke namen worden aan thee gegeven en waarom?

Verschillende namen worden gegeven aan verschillende soorten thee, afhankelijk van het klimaat, de bodem, het oogstmoment en andere variabelen.

Sommige namen beschrijven het proces dat wordt gebruikt om de thee te maken of het type cultivar.

Babelcarp stelt u in staat te ontdekken wat er achter de verschillende theenamen schuilgaat.

Een korte geschiedenis van thee

Volgens de legende werd thee in China ontdekt door keizer Shen Nong rond 2737 voor Christus. Een wind blies de bladeren van een wilde struik in een pot met kokend water en toen de keizer het proefde, vond hij de smaak zo aangenaam dat hij er thee van dronk.

• 2737 v.Chr.: ontdekking van thee.
• 200 v.Chr.: eerste theeopslagplaats.
• 780: eerste boek geschreven over thee genaamd Cha Jing.
• 800: Japan begint thee te verbouwen.
• 800s: China stelt de doodstraf in voor iedereen die informatie over thee deelt of het exporteert (het is een lucratieve zaak geworden).
• 1391: thee wordt vervoerd in losse bladeren in plaats van in blokken.
• 1500: eerste theepotten van Yixing-klei.
• 1550: eerste Europese vermelding van thee.
• 1550: eerste oolong thee.
• 1610: de Nederlanders verkopen thee geïmporteerd uit Japan.
• 1738: uitvinding van Sencha.
• 1850: de Britten smokkelen thee van China naar India.

Hoewel thee tegenwoordig overal ter wereld wordt verbouwd, was het oorspronkelijk alleen te vinden in een specifieke regio op de grens tussen China en Myanmar. 

Aanvankelijk werd thee geconsumeerd als medicijn voordat het een integraal onderdeel werd van het dagelijks leven in heel Azië. Chinese handelaren ruilden al in 300 thee met Indiërs, Tibetanen en Arabieren.

China begon in de jaren 600 thee te ruilen met Rusland, waar het werd gebruikt als remedie tegen kater.

Duizend jaar later wilden ook de Britten thee ruilen met China, maar de Chinezen accepteerden alleen zilver als betaalmiddel.

Omdat ze dat niet hadden, verkochten de Britten opium aan de Chinezen in ruil voor zilver waarmee ze thee kochten.

Toen een catastrofale epidemie uitbrak, verbood de Chinese keizer uiteindelijk opium en vernietigde alle voorraden, wat leidde tot de eerste Opiumoorlog tussen Groot-Brittannië en China.

Ondertussen hadden de Britten al thee naar India gesmokkeld om het daar te verbouwen, maar ze hadden niet de kennis om dit te doen.

Daarom gaf de Britse Kroon de botanist Robert Fortune de opdracht om de theegeheimen in China te stelen. Fortune ging het land binnen, kocht zaden en smeedde plannen met boeren, en vertrok naar India om daar een plantage op te zetten.

Aan het eind van de jaren 1800 verbouwde en exporteerde Groot-Brittannië thee over de hele wereld.

Wie heeft het theezakje uitgevonden?

Het theezakje werd per ongeluk uitgevonden door de Amerikaanse thee-importeur Thomas Sullivan.

Volgens de legende stuurde Sullivan theemonsters in kleine zakjes naar zijn klanten, die deze rechtstreeks in hun kopjes deden.

Deze gewoonte verspreidde zich snel in de Verenigde Staten en bereikte Groot-Brittannië pas in de jaren 1970.

Wat moet je weten over gearomatiseerde thee?

Sommige theeën worden kunstmatig gearomatiseerd, zoals chai, een Indiase thee. Aan thee kunnen oliën, bloemen, chocolade, wortels, citroengras en meer worden toegevoegd.

Earl Grey, bijvoorbeeld, is een zwarte thee gearomatiseerd met citrusolie.

Wat te weten over gefermenteerde thee of heicha?

De bekendste donkere thee heet pu-erh. Deze wordt uitsluitend geproduceerd in de provincie Yunnan.

Donkere theeën worden vaak verkocht in blokken.

Zijn theelabels belangrijk?

Er zijn geen internationale normen die de productie van thee reguleren, dus labels betekenen niet veel.

Wordt theezakjesthee uit de supermarkt aanbevolen?

De meeste hedendaagse thee die in zakjes in supermarkten wordt verkocht, is massaal geproduceerd en gemengd om altijd dezelfde smaak te hebben.

De prijs is vaak aantrekkelijk, maar de kwaliteit laat te wensen over.